ราตรีที่หลวงพระบาง
จตุพร วิศิษฏ์โชติอังกูร
ปกติหากเราเดินทางไปที่ไหน ช่วงกลางคืนเราอาจต้องไปเที่ยวสำรวจให้รู้ว่าในจุดที่ไปมีอะไรน่าสนใจบ้าง โดยเฉพาะเมืองหลวงพระบางซึ่งเป็นเมืองมรดกโลกกลางคืนจะเป็นอย่างไร? จินตนาการเเล้วช่างน่าสนใจจริงๆ
มาเที่ยวต่างแดนทั้งที ไปเที่ยวกลางคืน เพื่อเรียนรู้กันไฮไลท์เมืองหลวงพระบางอยู่ที่ ตลาดกลางคืน มีของที่ระลึก เสื้อผ้า ผ้าไหม ของตกแต่งที่ราคาไม่แพงมากนัก ละลานตา ขายเป็นถนนคนเดินคล้ายที่เชียงใหม่ คล้ายที่เมืองปาย แม่ฮ่องสอน บรรยากาศแทบไม่ต่างกัน
แม่นแล้วครับท่านเดาในใจถูกแล้ว
กระผมอยากไปเบิ่งเมืองนี้ให้ลึกซึ้งกว่านี้ :)
หนุ่มไกด์ลาวสองคนที่คุ้นเคยกับคณะพวกเราดี มากระซิบว่า
"ไปเบิ่งสาวลาวใน "ดิสโก้" กันดีกว่า"
พอได้ยิน "ดิสโก้" ก็หูผึ่งเลยครับ อยากรู้จังเลยน้อ...ไอ่ดิสโก้ๆ มันเป็นยังไง
เราไม่รอช้า เรียกรถรับจ้าง...วิ่งไปตามถนน ออกนอกเมืองไปถึงเมืองซัว(อยู่ไม่ห่างจากหลวงพระบาง) วิ่งรถประมาณ ๑๐ นาที
ราตรีเมืองซัว
อืม...แสงสี ใช้ได้เลยทีเดียว เห็นผู้สาวลาวนุ่งซิ่น เสื้อแขนกุดเดินขวักไขว่ มีคำถามในใจว่านุ่งซิ่นแบบนี้เข้าดิสโก้เหรอ???
ใช่ครับเธอนุ่งซิ่นแบบนี้หละครับ เข้าไปรำวง และเต้น
ที่หมายของเราคืนนี้ "ราตรีเมืองลาว"
เรามาถึงที่หมายแล้วครับ รถจอดอย่างไม่รอช้า เราค่อยพากันเดินเข้า "ราตรีเมืองซัว" อย่างสงบเสงี่ยม สมกับเป็นนักท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์
แต่ เข้าไปข้างในสิครับ แสงไฟสลัวๆ เสียงเพลงจังหวะคึกคัก แอร์เย็นๆไม่อึดอัด สาวหนุ่มลาวกำลังเต้นเป็นสเตปเท้า เดินหน้าถอยหลังอย่างพร้อมเพรียง เอ...ดีจังแฮะ เต้นน่ารักดี จังหวะก็เรียบๆง่ายๆกับเพลง "สวัสดีหลวงพระบาง"
ผมนั่งดูหนุ่มสาวเต้นรำวง อย่างสนุก นึกถึง เมืองไทยย้อนยุค น่าจะเป็นแบบนี้ บรรยากาศน่ารักดี
สองหนุ่มลาวที่เป็นไกด์เราคืนนี้ บอกพวกเราว่า ออกไปรำวงเถอะ...ครั้งแรกผมปฏิเสธครับ เพราะรำวงบ่เป็น (หรือ เบียร์ลาวยังไม่เต็มดีกรีก็ไม่ทราบได้)
จนท้ายสุดก็มิอาจปฏิเสธไม่ได้ครับ จำเป็นต้องออกไปขยับแข้งขยับขา ไม่ยอมกลับที่นั่งเสียแล้ว จนรำวงเลิก ตอน ๕ ทุ่ม ปิดท้ายด้วยเพลง "ลาก่อน"
เราค่อยๆเดินกลับออกมา ...อย่างสงบเสงี่ยมคล้ายขาเข้ามา เพราะเป็นการรักษาภาพลักษณ์แล้วถามหาร้านข้าวต้ม (อ้าว....ไม่ไช่ครับ)กลับเฮือนพัก (โรงแรม)ครับผมคืนนั้นที่เมืองซัว
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น